Έντονο ενδιαφέρον παρουσίασε η ημερίδα που διοργάνωσε ο Ιατρικός Σύλλογος Λιβαδειάς με θέμα «Ιατρική αποεπαγγελματοποίηση ή Δυναμικό Μοντέλο Συνετών Προσδοκιών στην Ιατρική; Ιατρική με προσδοκίες – κοινωνία με προοπτική» την Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Βοιωτίας με εισηγητή τον Αθανάσιο Γκατζιά, (Μsc. Διοίκηση και Οικονομία της Υγείας) ενώ προλόγισε η Πρόεδρος του Συλλόγου Μαρία Τρομπούκη.
«Στις δύσκολες εποχές που ζει ο κλάδος μας όπου οι ασθενείς δύσκολα έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας, με τα Κέντρα Υγείας και τα νοσοκομεία να έχουν αποδυναμωθεί, τα ιδιωτικά ιατρεία με πολύ δύσκολο τρόπο να βγάζουν τα πάγια έξοδά τους και με πολλούς γιατρούς να καταφεύγουν στο εξωτερικό ο Ιατρικός Σύλλογος Λιβαδειάς δεν μπορούσε να μείνει αμέτοχος» σημείωσε η κ. Τρομπούκη και πρόσθεσε: «Προχωρήσαμε λοιπόν στην διοργάνωση αυτής της ημερίδας με αντικείμενο την απορύθμιση του ιατρικού επαγγέλματος. Θα επιχειρήσουμε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις και τρόπους για να προχωρήσουμε και να ενισχύουμε την προσπάθεια μέσω των Ιατρικών Συλλόγων ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε καλύτερες μέρες»
Η επιστημονική εισήγηση που παρουσίασε ο κ. Γκατζιάς εξετάζει την άσκηση της Ιατρικής στον 21° αιώνα μέσα από τη σύνθεση του δυναμικού περιβάλλοντος των σχέσεων: Προσδοκίας – Θεραπείας – Επαγγέλματος.
«Με βάση το «Δυναμικό Μοντέλο Συνετών Προσδοκιών στην Ιατρική» (Δ.Μ.Σ.Π.Ι.) η σχέση της προσδοκίας-σύνεσης διαμορφώνεται και καθορίζεται από το βαθμό ενσωμάτωσης των σχέσεων θεραπείας-επαγγέλματος και των σχέσεων γενικού/δημόσιου-ατομικού συμφέροντος. Οι προσδοκίες είναι δυνατόν να πραγματοποιηθούν μόνο όταν συγκλίνουν με την αντικειμενικότητα ενός διαμορφωμένου χρονικού και τοπικού περιβάλλοντος. Σκοπός, αυτής της επιστημονικής εισήγησης, είναι να συμβάλει καθοριστικά, στη διαμόρφωση προϋποθέσεων, προκειμένου η ιατρική κοινότητα και τα μέλη της να μπορέσουν να ανταπεξέρθουν με επιτυχία στις σύγχρονες προκλήσεις – κρίσεις του υγειονομικού συστήματος στην κοινωνία των πληροφοριών και της γνώσης», τόνισε μεταξύ άλλων ο εισηγητής.
Και συμπλήρωσε πως οι γρήγοροι ρυθμοί εξέλιξης της προόδου και της γνώσης, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών, συντελούν στη μεταβολή της φύσης του ιατρικού επαγγέλματος – λειτουργήματος και δημιουργούν νέα πλαίσια προσδοκιών στους γιατρούς, των οποίων το επάγγελμα αλλάζει δυναμικά στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον 21° αιώνα.
Μερικοί μελετητές όπως είπε ο Θ. Γκατζιάς υποστηρίζουν ότι το ιατρικό επάγγελμα χάνει την πολιτισμική του ταυτότητα, την πολιτισμική του αποδοχή, λόγω του αυξανόμενου δημόσιου σκεπτικισμού, του καταναλωτικού ακτιβισμού και του συνεχούς μειωμένου δημόσιου σεβασμού, ακυρώνοντας κάθε προσπάθεια των γιατρών να διαμορφώνουν και να διατηρούν ένα «δυναμικό πλαίσιο συνετών προσδοκιών» για το επάγγελμα τους. Αρκετοί, επίσης μελετητές και επαγγελματίες, υποστηρίζουν και αποδέχονται ότι η απώλεια της ιατρικής κυριαρχίας και αυτονομίας οφείλεται στην έλλειψη δυναμικού πλαισίου συνετών προσδοκιών, στις ανταγωνιστικές διαδικασίες που δημιουργούνται από την εξειδίκευση της Ιατρικής ή από άλλες επαγγελματικές ομάδες στον χώρο της υγείας, και στον αυξανόμενο παρεμβατισμό της εξουσίας (εταιρικής) στη διοίκηση και χρηματοδότηση της ιατρικής πρακτικής.
Όπως επεσήμανε τα τελευταία χρόνια, οι συζητήσεις για την υγειονομική περίθαλψη των συστημάτων υγείας έχουν εστιαστεί προς την κατεύθυνση των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων της επιχειρησιακής οργάνωσης, ενώ – αντιθέτως – θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει αγνοηθεί ο σημαντικός ρόλος του ιατρικού επαγγελματισμού και των συνετών προσδοκιών τους. Η ισχυροποίηση και ο εκσυγχρονισμός του ιατρικού επαγγελματισμού θα μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά προς την επίτευξη της ισότητας, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των υπηρεσιών υγείας.
Η έλλειψη σχεδιασμού, η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση των νοσοκομείων οδηγούν στην κατάρρευση του συστήματος υγείας
«Η οικονομική κρίση και πρωτίστως η πολιτισμική κρίση και ο διαφαινόμενος κοινωνικός μετασχηματισμός της ψηφιοεπικοινωνιακής παγκοσμιοποίησης μεταβάλλουν τα συστήματα υγείας των αναπτυγμένων χορών και το εθνικό μας σύστημα υγείας αν δεν κάνουμε κάτι άμεσα είναι πού πιθανό το επόμενο χρονικό διάστημα να καταρρεύσει γιατί όπως τόνισε ουσιαστικά είναι υποστελεχωμένο, δεν έχει υγειονομικό υλικό και δεν έχει και πλάνο ανάπτυξης.
Υπογράμμισε δε πως εκτός από τους γιατρούς οι συνέπειες θα επηρεάσουν και τους πολίτες στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού κάτι που είναι επικίνδυνο όχι μόνο για την υγεία αλά και για άλλους τομείς όπως είναι η παιδεία, η άμυνα κτλ.
Επίσης έδωσε έμφαση στο οτι ενώ ο γιατρός ήταν υπεύθυνος να μη βλάψει τον ασθενή του τώρα η κύρια προτεραιότητα του μέσα από καθεστώς που επικρατεί είναι να μη βλάψει τους χρηματοδότες και αυτό «είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που διαμορφώνεται στα συστήματα υγείας των ανεπτυγμένων χορών».
Καταλήγοντας ο Θανάσης Γκατζιάς αναφερόμενος στο τι μπορεί να γίνει αφού σημείωσε πως «σύσσωμο το ιατρικό σώμα θα πρέπει να ενισχύει τους ιατρικούς συλλόγους για να δράσουν άμεσα ως επίσημα ρυθμιστικά όργανα της πολιτείας συμπλήρωσε: «Το δυναμικό μοντέλο συνετών προσδοκιών μέσα από ενισχυμένους Ιατρικούς Συλλόγους μπορεί να δώσει διέξοδο και με σχεδιασμένα επιστημονικά εργαλεία να αντιδράσουν και να χαράξουν την πολιτική υγείας με βάση την ισότητα, την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα του συστήματος υγείας».
