Του Δημήτρη Κατσορίδα
Η ψυχική κατάσταση των ανθρώπων, έλεγε ο Ράιχ, διαμορφώνεται από τη ζωή του, τις συνθήκες ύπαρξής του, αναπτύσσεται πάνω στη βάση τους, τις αναπαράγει και τις αντανακλά.Κατά συνέπεια, όλα αυτά τα προβλήματα που αγγίζουν τη σφαίρα της καθημερινότητας είναι υποχρεωμένη η Αριστερά να τα λάβει υπόψη της και να μην τα υποτιμάει. Αν η Αριστερά θέλει να προσελκύει τον κόσμο στη χαρά του να κάνει πολιτική είναι αναγκαίο να πολιτικοποιήσει την καθημερινότητα.
Μια από τις αιτίες της ήττας των σοσιαλιστικών ιδεών είναι η έλλειψη μιας μαρξιστικής πολιτικής ψυχολογίας, η οποία θα επιχειρήσει να μελετήσει με ποιον τρόπο αναπτύσσεται η ταξική συνείδηση και γιατί δεν αναπτύσσεται αυθόρμητα κάτω από τις κοινωνικές πιέσεις. Αυτή η ανεπάρκεια και υποτίμηση από μέρους της Αριστεράς ωφέλησε τον αντίπαλο, ο οποίος χρησιμοποίησε την ψυχολογία, όπως και άλλες επιστήμες (οικονομία, ιστορία, κοινωνιολογία, φιλοσοφία κλπ.), για δικό του όφελος και την έκανε ένα από τα ισχυρότερα όπλα του.
Κατά συνέπεια, η επιστημονική έρευνα και η πολεμική ενάντια στην αστική επιστήμη, σε όλους τους τομείς, αποτελεί μέρος της πολιτικής δράσης και γι’ αυτό επιβάλλεται να δούμε τη θεωρία ολιστικά.
Δηλαδή, να πάψουν τα στεγανά που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων επιστημών, αλλά και στο εσωτερικό του κάθε επιστημονικού τομέα (της οικονομίας, της πολιτικής επιστήμης, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας, της ιατρικής, της ψυχολογίας, της ιστορίας κλπ.), διότι ο τελικός σκοπός είναι η προαγωγή των αναγκών της κοινωνίας και των ανθρώπων.
Υπό αυτήν την έννοια, ίσως είναι αναγκαίο να δούμε ότι η ταξική συνείδηση των μισθωτών βρίσκεται σε πολύ συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι προσωπικής υφής: δηλαδή, σε καθημερινά προβλήματα και μικροζητήματα που περιλαμβάνουν τις καλές ή κακές σχέσεις μέσα στην οικογένεια και τις υποχρεώσεις προς αυτήν, τις δυσκολίες ανατροφής και τη σχολική επίδοση των παιδιών, τα χαμηλά εισοδήματα, τον περιορισμό μέχρις ελαχιστοποίησης του ελεύθερου χρόνου, την έλλειψη επικοινωνίας με τους φίλους, τη διατροφή, τις σεξουαλικές σχέσεις, τον περιορισμό των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων (κινηματογράφος, θέατρο, διασκέδαση, χορός, αθλητισμός, εκδρομές), την αγορά ή την επίπλωση του σπιτιού, την καθημερινή πίεση από τον εργοδότη, τον χαμένο χρόνο και την κούραση από το συγκοινωνιακό χάος και διάφορα άλλα τέτοια ζητήματα που αφορούν αυτό που ονομάζουμε προβλήματα της καθημερινής ζωής και ποιότητα ζωής.